Bu sabah olağandışı bir pazar sabahı değildi,uyandım yatağımı topladım ve ailemle Çeşme'de ikamet eden yazlıkçı ailelerin çoğu gibi yerlilerin öğle yemeklerini ısıttığı,salataların doğrandığı vakitte kahvaltıcıya gittik.
Orada yemeklerin gelmesini beklerken elime Vatan gazetesi geliverdi.Öylesine karıştırmaya başladım,ilgimi ne çekerse..İclal Aydın'ın "Hayat Güzeldir" isimli köşesinde yakında çıkaracağı kitabından alıntı yaptığı bir bölüm vardı.Alıntıyı çok beğendim ancak kitabın adından bahsetmemiş olduğu için buraya yazamıyorum.Tek bildiğim Temmuz sonu gibi Epsilon Yayınları'ndan çıkacağı.
O güzel alıntıyı üşenmeden bloguma geçirdim,aşağıda.Boldla yazılmış kısımlar yazarın kendisinin de köşesinde boldla yazdığı kısımlar.Değiştirmek istemedim.Tüm hakları kendisine ait elbette.
(...)
Aşk bazen hiç beklemediğin anda gelir.
Kaybolduğunu sandığın bir kalabalığın içinde seni gören bir çift gözle çıkıp gelir.Fark edilmiş olmanın mutluluğuyla.
Kısacık bir telefon mesajıyla gelir.Senin yerine yapılıvermiş küçücük bir şeyle gelir.
Bazen de küçük cümlelerin içine saklanarak gelir aşk.
Hiç umulmadık bir şekilde, pat diye çıkıp gelir.
Kalbin de, bedenin de hazırlıksızken gelir. Özensiz bir giysi vardır üzerinde ya da yağmurda ıslanmışsındır; tam da o gün garip bir tesadüf eseri tatlı bir tanışıklık yaşanır, sonra araya vakit girer, iş güç girer, dünya telaşı girer ama günün birinde başka bir yerde tekrar karşılaşırsınız. Belki sen hatırlamazsın ama o seni en çirkin halinle gördüğü halde unutmamıştır.Unutulmamış olmanın hazzıyla çıkıp gelir.
Bazen bir şarkıyla çıkıp gelir.Beklenmedik jestlerle ve ummadığın anda karşılaştığın şefkatle gelir.
İlle de bir beraberliğe dönüşmekte diretmeyerek gelir.Bilirsin, sana ilgi duyan birisi vardır ama dile dökmemiştir bunu; ne zaman karşılaşsanız aynı utangaçlıkla minicik bir şey yapar ve sen de kabul edersin; bu kabulleniş ona yeter ama seni de mutlu eder.Her defasında "Vay be! Hala devam ediyor demek ki, ne güzel" dersin.Evet, aşk bazen de böyle gelir.
Olasılıklarla, arzularla, geçmişinden duyduğun utanç ve gururla, yaralarınla ve umudunla, kahkahalarınla ve göz yaşlarınla, iyilikle ve kötülükle, hayata ve aşka karşı yeniden duymaya başladığın o büyük inançla ya da engellerle ve imkansızlıklarla çıkıp gelir...
(...)
